Kommer en kwel – deel 2

Het leuke aan een reeks onder de titel ‘Kommer en kwel’ is dat je de boeken die in aanmerking komen voor het oprapen hebt. En dat die boeken niet altijd een kwelling hoeven te zijn om te lezen, is natuurlijk absoluut leuk meegenomen. In deze aflevering krijgen we twee titels van vrouwelijke auteurs: zowel Brigitte Minne als Gerda Van Erkel hebben al eerder boeken beschreven die in deze rubriek zouden passen. Maar dat is niet de enige overeenkomst. Ook de hoofdpersonages hebben in dit geval een en ander gemeen. Zo zijn ze allebei buitenbeentjes, en blijken ze onverwacht een stuk sterker te staan dan hun omgeving van hen had verwacht.

Gerda Van Erkel - Een zomerdag in mijn hoofd

Het hoofdpersonage in Een zomerdag in mijn hoofd is Hannes, een jongen met een zeldzame bloedziekte. Echt ziek is hij niet, maar zijn toestand maakt sociale contacten er niet makkelijker op. Tot overmaat van ramp is hij ook nog gevoelig van aard en houdt hij niet van drank en voetbal, waardoor hij het gedroomde slachtoffer is voor enkele bullebakken van leeftijdsgenoten. Alles verandert echter wanneer hij Zee leert kennen, een bijzonder meisje dat te kampen heeft met sterke gemoedswisselingen. Bij de geheimen en problemen van Zee lijken die van Hannes zelfs af en toe in het niets te verdwijnen. Toch voelen ze zich ontzettend tot elkaar aangetrokken en na een tijdje worden ze onafscheidelijk. Tot Zee Hannes op een dag vraagt om samen een kind te maken.

Over het verdere verloop van het verhaal wil ik liever niet te veel verklappen. Laat het volstaan te vertellen dat Hannes en Zee drastische beslissingen (moeten) nemen, dat het lot hen bepaald niet altijd toelacht, en dat de omgeving zwaar twijfelt aan de haalbaarheid van hun dromen. Voeg daarbij nog een paar behoorlijk dramatische gebeurtenissen en een flink pak emotionele labiliteit, en je hebt een boek dat over alle ingrediënten beschikt om een perfecte tearjerker te worden. En toch is het dat niet geworden. Een traan zal de lezer af en toe wel laten, maar Van Erkel is er bijna overal netjes in geslaagd om die melodramatische valkuil te vermijden.

Ze doet dat door heel genuanceerd haar personages neer te zetten. Soms als typische adolescenten met alle twijfels, wanhoop en wat daar nog meer bij hoort, soms met verrassend heldere inzichten in menselijke relaties. Met de chaos van een puberhoofd, de ups en downs van een passionele relatie, heerlijk realistische dialogen en dies meer. Zonder te verheerlijken en zonder overdreven te dramatiseren. Zodat Een zomerdag in mijn hoofd precies wordt wat het moet zijn: een ontroerend en meeslepend liefdesverhaal, met echte mensen in de hoofdrol.

Brigitte Minne - Ik dacht dat het ergste nog moest komen (maar dat was niet zo)

Ik dacht dat het ergste nog moest komen van Brigitte Minne is voor een iets jonger lezerspubliek geschikt. Marina is het kind van een koppel tieners en woont bij haar grootouders. Ze groeit op in een even onbemiddelde als liefdevolle familie, die je echter met de beste wil van de wereld niet anders dan als kansarm kunt bestempelen:

Marina heeft het dan ook niet voor de wind: de buren noemen haar crapuul, ze wordt door haar klasgenoten gepest en verstoten, en zelfs volgens de leerkracht kan er van haar ‘soort’ niets goeds terecht komen. Gelukkig zijn er haar grootouders, die haar aanbidden en over een verbazingwekkende veerkracht beschikken, en een paar vriendinnen. Dorien is haar steun en toeverlaat, met wie ze op school een bizar duo vormt dat de pestijver van leerlingen en leerkrachten lijkt op te wekken. En verder is er ook nog Katelijne, het eigenaardige meisje van de rijke overburen. Zij heeft een uitgebreide collectie Tiny-boeken die ze best aan Marina wil geven, met een heel vreemde ruil als voorwaarde… Marina heeft dus alle reden om te geloven dat het ergste nog moet komen. Tot ze van zich af leert te bijten en haar talenten ontdekt.

Minne schrijft zoals steeds een overtuigend en meeslepend verhaal, waarin de pijnlijke en soms zelfs traumatiserende gebeurtenissen mooi in evenwicht worden gehouden door een flinke portie humor. Slechts heel af en toe komt die wat geforceerd over, maar dat is dan ook het enige minpunt in dit verder bijzonder overtuigende boek. Het positieve, open einde zorgt ervoor dat het drama van deze realistische vertelling op een voor de doelgroep aanvaardbaar niveau blijft.

Tine Mortier

Nog meer Kommer en Kwel:
1: Dirk Bracke - Papier