Streaker Bettie, dental fresh

Dat ze zich ooit vernoemde naar een Nederlandse tennisster, moet je er echt bij vertellen. De naam Bettie Serveert is inmiddels een begrip in de Nederlandse popmuziek en staat voor gloedvolle gitaarpop. Ter gelegenheid van het 15-jarig bestaan, brengt de band een cd/dvd uit met oud en nieuw werk. De dvd bevat een concert en wat extra’s. Op de cd staan enkele oude, maar vooral nieuwe songs. Allemaal onder de noemer Bare stripped naked. Unplugged heette dat 15 jaar geleden. Echt naakt wordt het nergens, want de versterkers staan binnen handbereik, hoogstens hebben ze de distortion thuis gelaten.

De opener ‘Roadmovies’ begint wel degelijk met een akoestische gitaar, waarna zangeres Carol van Dijk begint te zingen over het leven als film, met allerlei filmmetaforen. Op track 2, ‘Hell = other people’ worden de gitaren ingeplugd, maar blijft de sfeer zeer down to earth. De kracht van de band komt bij deze uitgeklede songs goed naar voren. Het zit in de combinatie van zang, melodie, tekst en sfeer. Carol van Dijk heeft een zeer herkenbare stem die zowel lieflijk als gekweld kan klinken. Haar uitspraak van het Engels is accentloos (logisch, gezien haar Canadese achtergrond) en klinkt daardoor opvallend vanzelfsprekend. De melodieën blinken uit in perfectie, de sfeer is zowel gemoedelijk als rauw. Een combinatie die Bettie Serveert in dezelfde categorie plaatst als hun voorbeeld Velvet Underground en gelijkgestemde bands als Julia P Hersheimer, Johan, Buffalo Tom en Dinosaur Jr.

Bettie Serveert liet zich op haar laatste albums Log 22 en Attagirl van meer experimentele kant zien. Met dit album is die verbreding van hun sound even in de wacht gezet. Het oude geluid is terug, maar dan iets minder heftig. Bettie Serveert staat anno 2006 voor melodische laidback-rock. Een welkome afwisseling, zeker als het sterke songs als ‘2nd time’ en ‘Storm’ oplevert.

De meegeleverde dvd is alleen interessant vanwege de concertregistratie vanuit de Ancienne Belgique te Brussel. De groep speelt nieuwe songs en enkele oude bekende als ‘Co-coward’, ‘Tom Boy’, (een kippenvel uitvoering van) ‘You’ve changed’, (een rustige versie van) ‘Kid’s allright’ en de covers ‘Stephanie says’ (Velvet Underground) en ‘Lover, I don’t have to love’ (Bright eyes). De extra’s zijn het bekijken niet waard: backstage foto’s en opnames on the road en in de studio. Muziek-dvd’s zijn enkel interessant vanwege concerten of degelijke documentaires. Het soort homevideo-opnames van bandleden die tanden staan te poetsen of moeten kiezen tussen Burger King en pizza is enkel geneuzel in de marge. Het draait tenslotte om de muziek.

Ricco van Nierop

Verder lezen op de Recensent:
Bettie Serveert - Attagirl (recensie)

Eerdere Chicksingerafleveringen vindt u hier.