Pantoen Power (5)
Ik citeer in deze vijfde Pantoen Power graag mijn voorganger Geert Beernaert: ‘Het ouderschap is iedere dag een stukje meer loslaten, net zoals de dichter zijn woorden moet loslaten.’ Hij had het over zijn voorganger, KFC, die een pantoen dichtte over de taalontwikkeling van een kind. Ik zou mijn dochter niet graag in een bundel met mijn andere kinderen binden en bij de boekhandelaar naast de toonbank ter verkoop neerleggen, maar overdrachtelijk gezien heeft Beernaert gelijk: loslaten die kinderen, de wereld in met die woorden! Maar niet voordat ze fatsoenlijk opgevoed, welbespraakt en ingeënt zijn. Woorden zoals Beernaert die schreef in zijn eerste en derde regel, kunnen met gerust hart de wereld ingestuurd worden: ‘Hakketakkelde het ragge hersenspinsel / Een weg naar het gracieuze verzinsel’. Ook mij houdt het ouder-kind-thema bezig, getuige mijn pantoen:
daar rent ze naar buiten
zichzelf voortdurend verrassend
stopt ze en pakt ze een takje van de grond
vergeten wat ze van plan was
zichzelf voortdurend verrassend
botst ze tegen het leven op
vergeten wat ze van plan was
gaat ze er dwars door heen
botst ze tegen het leven op
stopt ze en pakt ze een takje van de grond
gaat ze er dwars door heen
daar rent ze naar buiten
Nog even en deze Pantoen-Power-reeks wordt opgekocht door Ouders van nu of een ander pamper-tijdschrift. Het wordt tijd om dit softe pamper-niveau op te pimpen tot de oorspronkelijk pantoen power. Daarom daag ik hierbij dichter Floor Buschenhenke uit om hier volgende week een puik pantoen af te leveren.