Vier notities bij de nieuwe James Bond

Muziek

Jack White (White Stripes, Raconteurs) en Alicia Keys behoren tot beste popmuzikanten/componisten van deze nog jonge eeuw. Toen bekend werd dat ze samen een song zouden maken, was ik ook erg nieuwsgierig. Dat het lied als promo voor de nieuwe James Bond-film bedoeld is, maakt niet zo veel uit. Dat het een gedrocht van een song is, maakt alles uit. Het is een lied met een superlelijk gezongen refrein. De prettige hoekigheid van White en de soepele stem van Keys vallen helemaal tegen elkaar weg. Afgelopen week zag ik de bijbehorende film, de 22^ste Bond, en toen bleek dat ‘Another way to die’ van White/Keys relatief gezien het beste onderdeel van die hele actiefilm is.

Beveiliging

Persvoorstellingen van belangrijke films gaan tegenwoordig gepaard met een ingangscontrole alsof de verzamelde filmjournalisten op audiëntie bij de Koningin gaan. Tassen worden door twee beveiligers uitgekamd op zoek naar opnameapparatuur en alle mobiele telefoons worden ingenomen. Zelfs mobieltjes uit het jaar ’00, waar niet eens audio-opnames mee gemaakt kunnen worden. Een vreemde gewaarwording, die we maar moeten accepteren. Het past in dit geval ook wel bij de film in kwestie: Quantum of Solace. Een film die gaat over dat je altijd ‘iets van vertrouwen’ moet overhouden in een relatie. Toch zal geen journalist, filmmaatschappij of computerfilmfreak ervan opkijken als ook deze Bond-film binnen no time online te vinden is.

Ongeloofwaardige actiescènes

Dat ‘Solace’ een relatiedrama over vertrouwen is, gelooft natuurlijk niemand. De relaties (zakelijk, crimineel, politiek, persoonlijk) die de personages in deze film met elkaar hebben, spelen een belangrijke rol, evenzo het vertrouwen dat er onderling wel of niet is. Maar al deze onderliggende psychologische zaken, hebben slechts één doel: actie genereren. Direct na de lelijke song, is het raak. 007 racet in zijn Aston Martin langs de rotsen van de Italiaanse kust, op de hielen gezeten door een paar auto’s waar de kogels uitvliegen alsof het … eeuh, kogels zijn die uit een auto vliegen… Nadat alle vijandelijke wagens op de rotsen zijn gespat, rijdt de gedeukte Bond-mobiel een garage in en stapt een vierkante Daniel Craig uit.

Na dit nog behoorlijk geloofwaardige begin, volgt een intrigeverhaal dat weinig verheffend is. Nergens voor nodig, want we kijken naar een actiefilm. De actiescènes zijn met een scherp oog bekeken ronduit belachelijk. Uit het niets exploderen hotelkamers, oude vliegtuigen blijven onder hevige beschietingen in de lucht en Bond springt als Tarzan van gebouw naar rijdende bus om in een klaarstaande auto te landen waar hij zijn pistool opvangt die hij in een eerdere scène heeft laten vallen. Conclusie: perfect vormgegeven onrealistische actiefilm. Maar ook voor realisme kom je niet naar een actiefilm.

Actiefilms 2008

Het mag duidelijk zijn dat deze recensent geen liefhebber is van standaard actiefilms. Toch heb ik in het verleden meer van Bond genoten dan nu. Niets ten nadele van een prima acteur als Daniel Craig, hij krijgt in deze film gewoon te weinig momenten om humoristisch uit de hoek te komen. Humor, ironie en zelfspot zijn toch de methode om een actiefilmhater als ik over de streep te trekken. De paar ‘witty’ Britse oneliners die James Bond en zijn baas M (Judi Dench) elkaar toewerpen, geven dit aan. Ze relativeren hun belangrijke werk en functies. Maar de overdosis aan blikschade en kogelregens verpesten het korte plezier.

In vergelijking met andere actiefilms van dit jaar, komt Bond met gemak boven baggerfilms als Death Race, Doomsday, Rambo of Bangkok Dangerous uit. In die films is het nog slechter gesteld met het dramatische gehalte. Bond 22 wordt echter overvleugeld door een niet eens zo’n sterke, Indiana Jones 4 of door de megablockbuster Dark Knight. Twee films die ook vol met onzinnige actie zitten, maar niet pretenderen realistisch over te komen, iets dat 'Solace' wel doet. De Marvel-comic verfilming Iron Man spant wat actiefilms betreft de kroon: bomvol onzinnige actie, maar in goede verhouding met zelfspot, ironie en leuke vondsten.
Quantum of Solace is een lange, harde, onzinnige actiefilm die niet past in het rijtje met afwisselende, maar kwalitatief altijd goede films van regisseur Marc Forster; Monster’s Ball, Finding Neverland, Stranger than Fiction en Kite Runner. De 22^ste Bond is enkel interessant voor de Bond-liefhebbers en filmfans die van perfect in beeld gebrachte actie houden. Dat zijn welgeteld een stuk of 75 miljoen bezoekers.

Ricco van Nierop