Prachtig van buiten, slordig van binnen

Regelmatig verbaas ik me over de vreemde keuzes die uitgeverijen maken. Bijna altijd is er alle aandacht besteed aan een opvallend, origineel of een eenvoudig maar des te mooiere omslag. Lees je echter de eerste paar bladzijden, dan valt meteen op dat er echter niet of nauwelijks omgekeken is naar de correctheid van de taal en spelling. Een goed voorbeeld hiervan is Mistica Maeva en de geheime legende van Venetië.

Het boek ziet er prachtig en luxe uitgevoerd uit. Het valt tussen alle andere kinderboeken in de winkel meteen op. De omslag bevat een sfeervolle tekening van Venetië, met op de voorgrond een Fiep Westendorp-achtige kat en duif. Het grootste deel van de tekening is mat en een aantal elementen zijn glimmend gemaakt, zodat die extra in het oog springen. Met name de achterkant, met een glimmende Harlekijn, vind ik bijzonder mooi.

Ook de binnenkant is opgesierd met sfeervolle schetsen in zwart-wit, getekend door Mauro Evangelista. Het zijn allemaal bekende en minder bekende beelden van Venetië.

Inhoudelijk is er niet veel mis met Laura Walters tweede kinderboek, Mistica Maeva en de geheime legende van Venetië. Het verhaal is goed opgebouwd, spannend en heeft ook de nodige humor.

Het boek vertelt over het 10-jarige meisje Mistica Maeva en haar vriendje Giacomo, die Jakko wordt genoemd. Ze krijgen op school les over het hoge water dat Venetië al jaren plaagt. Toevallig lopen ze op straat tegen professor Brusegan op. Hij blijkt veel van het hoge water te weten. Hij vertelt de kinderen en Mystica’s oma, die hij van vroeger kent, over de raadselachtige legende waarin de Harlekijn de oplossing voor het probleem van het hoge in handen heeft. Met haar oma, de professor, Jakko én met hulp van de kat en de duif probeert Mystica de Harlekijn op te sporen en zo Venetië te bevrijden van de jaarlijkse overstromingen.

Het leuke is dat door de gekozen verteltrant niet alleen de kinderen aan het woord komen, maar bijvoorbeeld ook de duif en de kat. En dat gebeurt op een geloofwaardige manier:

(Blz. 20)

Ook de metaforen vallen in positieve zin op. Regelmatig zijn er mooie en originele vergelijkingen gevonden.

Maar waar het helemaal misgaat, is bij de taal. Ik durf niet te zeggen of het aan de vertaling ligt of aan de originele tekst van Laura Walter, maar de vele aanmerkingen die op de taal te maken zijn, verpesten het boek in hoge mate.

In de eerste plaats bevat Maeva en de geheime legende van Venetië een rare mix van: stijve en te volwassen zinnen

(Blz. 66).

En anderzijds overdreven populair taalgebruik en sms-taal:

(Blz. 128).

In het bovenstaande citaat komen ook twee andere storende elementen aan bod. Misschien zit er een diepere betekenis achter, die ik gemist heb, maar ik vind het heel vreemd dat de hoofdpersoon, die voluit Mystica Maeva heet, de ene keer Mystica genoemd wordt en de andere keer Maeva. Soms zelfs worden op dezelfde bladzijde beide varianten gebruikt. Dat zijn toch slordigheden die een (Italiaanse of Nederlandse) uitgever zou moeten zien!

Dat in ieder geval de Nederlandse uitgever niet nóg een correctieronde heeft gedaan blijkt uit fouten als ‘de koffiekopjes rinkelde’. Ook staan er regelmatig komma’s op de verkeerde plek ‘…terwijl ze de trap met twee treden tegelijk, opstormde.’ (Blz. 13) of mist er een hoofdletter aan het begin van de zin ‘hoogwater maakte dat haar moeder flipte.’ (Blz. 31).

Helaas zijn dit slechts een paar voorbeelden. Ik zou er nog talloze kunnen noemen.

Door het mooie omslag zou ik snel geneigd zijn dit boek te kopen. Maar ondanks het spannende en zeer onderhoudende verhaal haak ik toch af bij het zien van de opeenstapeling van fouten en inconsequenties. Randazzo-Bannier is zeker niet de enige uitgever die meer aandacht besteedt aan uiterlijke vormgeving dan aan inhoudelijke correctheid, maar ik heb het contrast zelden zo groot gezien.

Maaike Melsen