- Titel: CCCinc Een band 1967-2007 (inclusief Best of-cd)
- Auteur: CCCinc (o.a. Ernst Jansz)
- Fotografie: Molly Mackenzie
- Uitgever: In de Knipscheer
- ISBN: 9789062655885
- Datum bespreking: 16 Oktober 2007
Lieve liedjes en kekke kiekjes van een stelletje langharig tuig
Het beeld van langharig tuig dat in Amsterdam met gitaren en bloemen de hippie-idealen komt verkondigen en vervolgens met langharige vrouwen en dito kinderen een commune begint in een Brabantse boerderij en daarna met een busje het land doortrekt met gitaren en banjo’s is een overtrokken geromantiseerd beeld van de 60-er jaren. Nou, niet dus als je het boek van de band CCCinc bekijkt en de bijbehorende cd beluistert.
CCCinc begint als band in 1967, maakt enkele folkalbums en groeit uit tot een vaste waarde in het poplandschap tot in 1974 zowel de band als de Brabantse commune ophoudt te bestaan. Zanger (+mondharmonica en meer) Huib Schreurs wordt artistiek leider van Paradiso en start met banjospeler (+zang en meer) Jaap van Beusekom de Stichting Popmuziek Nederland (het huidige Nationale Pop Instituut). Zanger, gitarist (+ nog veel meer) Joost Belinfante en wasbordspeler (+piano en meer) Ernst Jansz beginnen de Slumberlandband, die enkele jaren later omgedoopt wordt tot de Rumbones, wat de voorloper is van Doe Maar.
Allemaal belangrijke vaderlandse pophistorie van de vorige eeuw. Ware het niet dat de vroege CCC-leden altijd bij elkaar zijn blijven komen om muziek te maken. Veelal Amerikaanse traditionele folkmuziek. Je kunt ze gerust de Nederlandse evenknie van The Band noemen. Al die oude en nieuwere opnames zijn nu bijeen gebracht op een 11-cd box (+dvd).
In deze recensie geen aandacht voor die box, maar voor het boek dat tegelijkertijd door uitgever In de Knipscheer wordt uitgebracht. Achter in het boek staan 25 bladzijden met teksten over alle liedjes en opnames op de cd-box, waardoor het boekwerk het karakter heeft van een groot uitgevallen cd-boekje. Toch ben ik blij met dit grote exemplaar, vanwege de 90 bladzijden met foto’s. Die komen in zo’n boek een stuk beter uit. En ter introductie krijgt de lezer nog een Best-of-cd bij het boek. Songs die ik wel kende van mijn, ooit tweedehands op de kop getikte, krakerige lp’s. Maar Ernst Jansz heeft samen met het, in 1998 overleden, bandlid Jan Kloos, de songs geremastered, waardoor ze als nieuw klinken. Grappig om te lezen is dat Jansz enkele oude songs niet meer zelf in huis had en dus ook opnieuw oude lp’s is gaan kopen en opnemen…
De foto’s in het boek zijn haast allemaal van Molly Mackenzie en laten in ieder geval zien dat ze gedurende langere periode dicht bij de band is geweest. We zien de band in hun gloriedagen (’67 – ’74) tijdens optredens, opnamesessies en in huiselijke sfeer in hun Brabantse boerderij. Prachtige zwartwitfoto’s met veel instrumenten, mannen met baarden, vrouwen met bloemenjurken, grote vesterkers en weilanden. Sommige van die foto’s zouden niet uit de toon vallen in een overzichtsboek van The Allman Brothers Band of een andere ’70’s band uit de USA.
De verhalen die tussendoor opgenomen zijn, komen van de hand van Jansz, Belinfante en Van Beusekom. Ze geven indrukken over het leven in die tijd met een band, in een commune. De korte verhalen gaan over festivals, Vietnam, band-auto’s en het onmogelijke van een commune.
Uit het stuk ‘De commune’ van Joost Belinfante:
Onze commune was uit praktische motieven geboren. Zolang we nog in de stad woonden, was het lastig een oefenruimte te vinden voor een steeds elektrischer en dus luidruchtiger orkest. En als we al een oefenruimte hadden, gingen er uren repetitietijd verloren aan het ophalen en weer thuisbrengen van alle muzikanten, hun instrumenten en de versterkers. Zou het niet handig zijn als we met z’n allen in een groot huis konden wonen? We zouden hele dagen kunnen repeteren. Wat zouden we dan als band snel groeien!
Ik had de beschikking over een kleine erfenis. Juist genoeg om op een veiling van de ruilverkaveling een overtollige boerderij te kopen in het verre Zuidoost-Brabant. Het nieuwe leven kon beginnen. En dat maakte indruk. Als CCCinc. een festivalterrein op reed, of voor een dorpszaal parkeerde, en wij rolden naar buiten – mannen, vrouwen, kinderen, honden -, dan gonsde er een gerucht door gemeenschap. ‘Kijk, het nieuwe leven, daar is het!’Het straalde ook af van onze muziek. Het móest wel de muziek van het nieuwe leven zijn.
Ondertussen kwamen wij erachter wat een commune inhield. Na een enthousiaste start bracht die als vanzelf een sfeer van onverschilligheid voort. Te veel mensen, te veel zinnen, nooit een rustig moment. Venijnige vergaderingen, vechtende katten, maar vooral ongekende relationele problemen op alle terreinen maakten op den duur het samenleven, het repeteren en uiteindelijk zelfs de concerten onmogelijk. Latere personeelswisselingen konden niet voorkomen dat de commune ter ziele ging, enige maanden voordat CCCinc. als regulier optredend orkest ophield te bestaan.
Wie een overzichtelijke biografie van de band verwacht, is aan het verkeerde adres. (Het juiste adres daarvoor is hun website: bio). Wie een mooie introductie wil tot één van de interessantste en beste bands die Nederland rijk is (geweest), die leest, beluistert en bekijkt dit boek.
Donderdag 18 oktober 2007 werd redacteur Ricco van Nierop geinterviewd door Joost Baars voor het Amsterdamse programma Radio PingPong.
deRecensent staat centraal, tevens komt een recensie over CCCinc aan bod. Beluister hier het interview.