• Artiest: Glice
  • Titel: Fleisch (enkel op cassette & digitaal)
  • Label: Narrominded
  • Datum bespreking: 2 Mei 2016

idee van hout. idee van vlees.


Mag mens hopen het ooit beter gaat? Mag mens hopen mag mens lopen op straat? BIJvoorbeeld int ronde vierkante winkelsentrum & mensen allerhande mensen overal & daartussen mijn kinder en ik. We zien de mensen. De mensen siet ons. “Hallo mensen bent ullie mensen?” vraag ik maar geen mens antwoordt. Prompt slaat mijn kinder sijn fleugels uit, mijn kinder schiet hoog de lucht in, sij fliegt ver van hier. Naar beter oorden ongetwijfeld. “Dag kinder!” roep ik hen na. “Maak het goed daar maakt het mooi daar & maak mijnzelfde fouten niet nogeens daar.” En dan ganzelijk alleen naar huis terug. En daar, op de mat, een teep.

Ik hield van teep. Ik was zestien ofzo, of geef vijftien, en ik hield van teep. Meer nog dan van fieh-nielll hield ik van teep. De geur. Er was een geur. Een krispvers bandje, je peuterde het folie eraf en opende het hoesje; de geur werd je neus in gestoten met iets van geweld & ik hield van die geur. Ik kocht louter onbespeelde kassettes en ik hield ook van de belofte. Plaat was maar de plaat die plaat was maar op die lege kassette ging nog van alles kunnen staan. Je ging van de radio kunnen tepen, of van de tievie of je maat had een plaat die je niet kopen kon maar wel alledagen horen wilde.

En nog iets over platen: ook de plaat die je nog niet gehoord had was eindgeldig bepaald. Hij wachtte alleen nog maar naar je gehoor. Doch de geteepte teep was overteepbaar. Al was daar ook een grens aan. Overteepte je te vaak dan werd de band zwak en kwamen ouwere muzieklagen naar boven, dwars door de allernieuwste muzieklaag heen.

Het deed me nadenken over de evolusie van muziek. Welke muzieksoort was het sterkst?, welke muzieksoort liet zich niet overtepen? , welke muzieksoort paste zich het beste aan aan gewijzigde teepmiljeus?

Maar zo was het natuurlijk niet gegaan.

Ik had geen maten en daarbij kochten zij geen toffe elpees. Ik dacht niet na over de evolusie van muziek. Platen waren nooit eindgeldig bepaald maar bleven nieuwsels prijs geven bij elke volgende luisterbeurt. Mijn kinder waren niet gaan vliegen, en we waren, wij drieën, gewoon tuis de dag dat die teep kwam.

De possboje belde aan. Teep kon gewoon door de deur maar de possboje belde aan. Kom zoiets tegen.

Mijn tweejarige zoon rent de hal in. “Het is de postbode!” schreeuwt hij. Teep kan gewoon door de deur en de possboje belt aan; ik verzucht en verzuchtsel tegen mijn dochter en ga naar daar om de deur te openen.

“Bent u de familie Donker?” vraagt de possboje en ja kzeg.

“ECHT WAAR???!!!” (alsof hij net ontdekt had dat er een beroemdheid op zijn ronde woonde) (oooh monneer Donker ik heb al uw platen!). Zevert wat over minieme spelfout in de straatnaam, en ik zever wat terug over mijn straatnaam en de minieme spelfouten daarin en allee komaan weer wat humaan kontakt gedaan.

Mjoeziek op teep. Glice. Fleisch. Vlees. Alle vlees. Francis Bacon. Marguerite Duras. De Sade. Vlekken. Ik teken niet ik begin met allerlei vlekken. Studie voor het menselijk lichaam. Hallo lichamen bent u mensen? Soms zoek ik vrienden op. Mjoeziek op teep, deze teep. Een waar abbatwaar ligt daar.

Luister, nog luisterde ik geen noot.

Luister, het ligt alleen maar daar. Glice. Fleisch. Het ligt op tafel. Ik moet iets overwinnen vooraleer ik luustrn kan, is wat ik bemerk. Ik vermoed dat het tyfusherrie is. Ik weet niet of ik zin heb in tyfusherrie. Steeds vaker heb ik géén zin in tyfusherrie. Ik ben een ouwe lul aan het worden.

Maar avond nu en alles is zacht. De avond is zacht maar de nacht is zachter. De teeljeföön zwijgt. (ik dacht een tijdje dat het goed was daar) (ik dacht een tijdje dat het niet zo moeilijk hoefde zijn) (ik dacht een tijdje dat ik een leukere man was dan Abel).

Avond het is. De Corsendonk maakt het kot warmer, en de realiteit van mijn omgevingen zachter. Dat is waarom dit nu een geschikt nu is voor.

Avond nu. Alles is zacht, alles is stil. De stilte is alles dat er voor nodig is om ze aan stukken te scheuren. Daarom is nu een geschikt moment voor.

Glice. Fleisch. Vlees. Alle vlees. Francis Bacon. Marguerite Duras. De hemel boven de rivier zal zwart worden. Why brag of a pain a body can’t remember. Langszij langtijd. Voorwaar ik zeg u. Een teep. Artwork door Coen Oscar Polack. Gezalfd weze het hoofd van Coen Oscar Polack. Was ik ooit nog dezelfde na luistering van Psychic Investigations? Was ik dezelfde? Was ik ooit?

(in welk vlees sta ik nu nog te staan in welk vel in welk wildfleisch misschien? al je vlees. het varken dat zwemt in bloed en zee en pus en ekskrementen. pig destroyer, ook n goeje band. welja. hack that fatback pour the pork. je velt niet alleen in je zit)

Op met dat Fleisch hack die fatback & pour the pork. Ham it up, hype the tripe. Save your bacon, bring home some.

Home is where de steerjoo staat. Huis is melodie. Fleisch ist heiss. Drajen, teep draait.

Een schok in eersten. Want: in eersten is het heeltegaar niet de harsh noise die ik al op zijn sokken hoorde aankomen toen ik daar nog met die possboje lullen stond. Ik hoorde het met mijn buik eerder dan met mijn oren. Ik dacht het nevens te horen en niet van voren.

Maar hoe had ik het nu? In eersten geen noise maar… ja… wat zijn dat…?... melodika’s ofzo? Die daar zo zachtjens zij het daarom nog geen ons minder sinister zoemen? Het zoemt zo mooi en zo bloedrood en ik dierf foorsiktikjens al peinzen aan een twede Davis Redford Triad hier maar toch zo kraut wil Glice niet gevangen kunnen worden.

Al snel rolt elektroakoesties de donder aan. Het groeit en het overwoekert (als zo vaak in mjoeziek gelijk deze). n Gans woud aan vlees, bloei, je kunt het geronnen bloed gewoonweg van de takken plukken & ikedaeske winden blazen voort en terug.

God wat is dit mooi.

Simpelste lucht staat als zuilen van zwart. Geen sekonde mag je denken dat het wel mee gaat vallen. In het universum waarin Glice je vangt sta je kontinu verstijfd van angst.

Noem het “expermental”; noem het “harsh noise” noem het drone of druis en ziejaan hoe duister dat daar uit uw speakers bruist.

Het is een oseaan van gekrijs & onbeschrijflijk laweit, en het is prachtig. Het is een oseaan en das ook zoiets aan teep: het draagt geen merktekens. Het boert nooit leestekens op & hoe goed is dat: snellezers romen de witruimte van deze melkweg af (om te variëren op een gedacht van Harryette Mullen).

In een teep kun je vergeten waar je bent (anders dan op een seedee of een plaat) (je hangt tussen veels te zichtbare groeven) (je hangt vastgelegd in tracks, in sekonden, in minuten).

(hier ben je nergens. nee. hier ben je overal. hier ben je in Glice hier ben je in fleisch hier sta je in je eigen vlees hier ben je in alle vlees).

(weet je waar je bent? je bent in de sjunkel beebie. nee. in het bos) (zegt Dante: “We zullen onze lichamen naar dit droefgeestig bos slepen, waar ze stuk voor stuk zullen worden opgehangen aan de doornstruik waarin de hun vijandige schim verblijft.”) (ik zei toch dat dit leuk ging worden) (in het bos met de houten bomen) (dit is niet hout dit is de idee van hout) (dit is niet vlees dit is de idee van vlees)

(dit is niet de zee het was maar de droom van de zee)

In een teep kun je vergeten waar je bent, en bij Glice krejeert dat bloedkaarten van d(r)oom, staalsellen vol licht, en meer tinten duister dan je ooitgedacht.

Referensiepunten hier zijn Merzbow allicht, en Prurient misschien, of Puin + Hoop, Coen Oscar Polack (uiteraard) of je kon gewoon Hair Police noemen. (jaja constantly terriefied) (ooh, dus dáár hattie het van!)

Gewoonweg de allermooiste soundtrack bij al uw Francis Bacon-schilderijen. En moest u die tuis niet hangen hebben, ga dan buiten, ga op straat, ga naar straat, ga naar ze mjoeziejum en kijk.

Ik bedoel: ga naar zolder, diep uit ieverans een ieveranse doos uw ouwe walkman op (dit was teep, menSEN, wistunogwel?), oren in uw oren, ga de straat op, ga lopen ga hopen, loop op straat & tussen de mensen (“hallo mensen,” zult u zeggen, “bent u mensen?”), ga naar waar u schilderijen hangen weet, luister, laat Glice t Fleisch uw vlees inwrijven, hou u vast, zie, hoor, voel & breng huis the Bacon.

(tim donker)