• Artiest:"Peggy Sue
  • Titel: Once we were strangers
  • Label: Broken Sounds Music
  • Dagboek van een lezer is een
  • maandelijkse reeks van Edwin Fagel,  
  • zoals voorgelezen in poëzieradioprogramma
  • Het Woordenrijk: dinsdag 21:00-22:00
  • Stadsradio Den Haag FM (92.0 FM)
  • Datum bespreking: 5 November 2014


Once we were strangers

(Dagboek van een luisteraar #7)

‘Once we were strangers’ is een nummer van de eerste EP van Peggy Sue uit 2008. De studioversie is fraai, zoals bijna alles van deze band dat is. Maar deze uitvoering, die ze voor Bandstand Busking maakten, is daar de overtreffende trap van.
Ik weet dat ik even de op de stoel van collega Paulina Vanderbilt ga zitten, zij behandelt normaal gesproken bij het Woordenrijk de singer-songwriters, maar dit liedje is van zo’n ongehoorde schoonheid dat ik niet zie waarom ik het geen poëzie mag noemen. Ik denk dat ik het zo mooi vind omdat er wat mij betreft een soort oerkracht uit spreekt; uit zowel de tekst als de melodie, en ook de manier van filmen draagt aan dat gevoel bij.

De cameravoering benadrukt de kleine, intieme setting waarin het liedje wordt uitgevoerd. Peggy Sue is een Engelse band, naar ik aanneem vernoemd naar het bekende liedje van Buddy Holly. De band bestaat uit drummer Olly Joyce en zangeressen Rosa Slade en Katy Young. In deze uitvoering zijn daar twee strijkers aan toegevoegd. Ze staan in een park, in een muziekkapel, muziek te maken. Daaromheen staan hooguit vijftig man te luisteren. De zangeres wordt nadrukkelijk gefilmd als het middelpunt en het is niet moeilijk je haar voor te stellen als een traditionele priester, een prediker. De tekst over de symmetrie van alles en de poëzie van het bestaan past wonderlijk goed bij die beelden.

‘Once we were strangers’, in die combinatie vind ik alleen religieuze liederen waarin de liefde voor Christus wordt beleden (‘I once was a stranger’). In dit Jiddisch klinkend liedje wordt ook een liefde beleden, die voor de liefde: ‘love will save the day’, en: ‘love will make you strong’.

Op het hoogtepunt van het liedje wordt gezongen: ‘love will make you pray’, uitmondend in: ‘oh my love, you’re my love/ please don’t go away’. Of zingt ze: ‘oh my Lord, you’re my love’? Ik weet het niet zeker, ik heb de tekst van het liedje niet kunnen vinden. Voor de schoonheid van het liedje maakt het niet uit: God is volgens de overlevering immers Liefde.

De verbinding van sterfelijkheid met intelligentie vind ik ook mooi: ‘You’re much too clever to die/ and I’m much too clever to die’. Je zou dus kunnen zeggen: de hoogste intelligentie is onsterfelijk. En op de slotregels ben ik onmetelijk jaloers: ‘I know you better than I/ and you know me better than I’.

Is dit dan zo’n religieus liedje? Ja en nee. Ze zingen: ‘We were strangers, one day we’ll be strangers again’ en het devies luidt: ‘Let’s just keep on trying our luck/ and fighting and fucking ‘till then’. In de analogie met ‘I once was a stranger’ zal de liefde ook weer worden verloren, sterker: het hele lege, zinloze, hopeloze bestaan is alles. ‘The empty space is all there is’ zingen ze. En dat is niet erg. ‘I can’t help to see the poetry in this’.

Edwin Fagel


Beluister hier deze column


Het Woordenrijk is een radioprogramma over poëzie bij denhaagfm.nl (dinsdag 21:00-22:00). Het is een productie van het Haags dichtersgilde o.l.v. Harry Zevenbergen. Elke twee weken is deRecensent te gast met afwisselend Edwin Fagel (Dagboek) en Ricco van Nierop (poëzierecensie).