• Artiest: I Am Oak
  • Titel: Ols Songd
  • Label: Snowstar Records
  • Datum bespreking: 25 Februari 2014

en aan de kapstok daar hing een brein


ik ben eik ik ben gluut ik ben Thijs Kuijken.

En nowhere kun je zijn, of in Tammensaari. En verder kun je gaan, of terug. Bij het nieuw beginnen, eindigen bij het oud. Want dat gaat maar door. Dat gaat maar door. Dat gaat maar door met dat I Am Oak. Op klauwen gaat dat met I Am Oak.

In 2012 nog veroorzaakte Nowhere or Tammensaari een schokgolfje of twee. Mensen wilden dat ding van me lenen, mind you. Voor hun diedjeeset of iet. Het werd uitgebracht in acht landen. Er werd, denk ik, naar geluisterd.

Vorig jaar zag de rierielies van het debuutalbum On Claws (aah de rierielies mensen, de rierielies). En voortgaan. Verder bouwen aan. Het volgende eikige hoofdstuk.

Ols Songd , de Dongs of Sevotion-achtige woordspeling moge een ieder onmiddellijk duidelijk zijn, bevat kwa vormgeving, titel, artwork &c. zoveel alluzies op 11 old songs van Mount Eerie dat ik geheel momenteelderlijk dacht met een verkapt eerbetoon te maken te hebben.

(en ik tel het aantal nummers op Ols Songd en ja het zijn er elf)

(en Islands More Islands doet denken aan Song Islands van The Microphones – zoals Phil Elverum zich heette voordat hij zich Mount Eerie heette, naar de laatste plaat die hij onder het Microphones-moniker maakte)

(en ook titels als I Am Sound; Yojihito en Furrows klinken zoals Microphones / Mt. Eerie nummers kunnen klinken)

En ik ben geluid ik ben de zon ik ben eik ik ben Thijs Kuiken.

Zegt Thijs Kuiken: Dit zijn oude liedjes. Terwijl ze werden geschreven, waren het al oude liedjes.

En ook dat iets is dat. Naja. Phil Elverum had kunnen zeggen.

En dit waren de eerste oren. Dit waren de eerste oren waarmee ik luisterde naar Ols Songd (plus een scheutje Billy Callahan. vanwege de Dongs of Sevotion-assoosjasie).

En dan is het geen wonder dat ik vijfendertig minuten later mijn koptelefoon een weinig teleurgesteld neerleg op mijn werktafel, denkend Dit haalt nèrgens de klasse van 11 old songs en dat vind ik dan zelfs nog misschien wel de slechtste seedee van Elverum ooit.

(maar Phil Elverum is een zjûhnie, mensen, Phil Elverum is een zjûhnie, ik herinner me schrijven aan Laura, aan het eind van weeral een van een gele hond gescheten jaar –was het 2004? 2007? welk was het jaar dat The Microphones eindelijk gedaan had met ònder mijn radar te vliegen?- “Weer een jaar ten einde, lieve Laura, en niets dat het me heeft opgeleverd behalve het inzicht dat Phil Elverum een zjûhnie is” – wel feitelijk schreef ik dat eennalaatste woord zoals het geschreven hoort te worden en misschien schreef ik Elverum wel als Elvrum als Phil zelve ook wellerus doet)

En ik dacht of dat mijn resensie ging kunnen zijn: “Dit haalt nèrgens de klasse van 11 old songs en dat vind ik dan zelfs nog misschien wel de slechtste seedee van Elverum ooit.” - een zin, twee regels en allee komaan dan alweer gedaan.

Maar neen.

“dan zelf nog misschien wel” is een lelijke opeenhoping van nikswoorden, om te beginnen.

En wie weet kent die Kuijken Phil Elverum wel van haar noch pluym en berusten alle overeenkomsten op louter toeval. Het volgend hoofdstuk van diene mens zo gemakkelijk afdoen vanwege verkeerdelijke assoosjasies mijnerzijds is niet eerlijk voor diene mens en bovendien een schoolvoorbeeld van lui resenseren.

Dus.

Terug naar de tekentafel. Nee. Naar de stereo. Met n hoofd leeg van assoosjasies dit keer. Gewoon. Alsof het een seedee is die is, in plaats van een seedee die is zoals een andere seedee is.

Ik ben geluid.

Ik word geluid van I Am Sound. Het is een wiegend folkylied met hoogstem. Let yrself be warm, warmer than before. Okee ik laat me zelf zijn warm, zijner en warmer dan voorheen. Zoon Yojihito met gruizige guitaar een lichte Boduf Songs-feel ofnee wacht geen assoosjasies meer geen assoosjasies meer, de grootste gedachte in mij komt van poten van vossen waarom jij? Dat zal dan wel poëzij zijn me peinst. De muziek omhelst. De muziek neemt je in hets armen.

Ik ben geluid.

Ik ben eik.

Ik ben niet langer alleen. Jij bent bij me. En na weeral een wiegelied.

En na weeral een wiegelied of drie.

En na weeral een wiegelied of drie zeg je dat je er klaar voor bent en ik vraag niet waarvoor want zulke dingen vraag je niet als jij zegt dat je er klaar voor bent als jij zegt dat je er klaar voor bent kan ik alleen maar hopen dat je bedoelt dat je klaar bent om naar Llanera te gaan wonen en elk ander antwoord dan dat maakt de avond kapot dus ik vraag niets.

En de seedee speelt. En de wijn vloeit. En de klok zeg tikt. En buiten duistert het duister & het niets nietst er evenzeer als de Heidegger Heideggert.

Er is een vreselijke zwem want er is teveel weed in the water for me. (en het was heet, we bleven in het water, weetjenogwel). Er zijn arkadies meanderende guitaren. Er zijn zachte, aaibare geluiden. Er zijn geluiden die op de tenen lopen omdat ze geen oproor willen veroorzaken. Er is iets dat maar zo een gestopte trompet kon zijn. Er is muziek voor laat op de avond met olijven en goeje gesprekken of rode wijn en moje vrouwen, en dansen, wat luizig doorheen da cama te dansjen (als je toch al te dronken bent om aan den lijve te ondervinden dat ze geen maat kan houden).

Er is een regeltje dat zegt: both hands on your back pressed. Maar ik versta: both hands on your buttcrack (en ik denk welja waarom niet).

Er is een moje repeteerguitaar & er zijn zachtjes roffelende drums. Zo zachtjes zo teder roffelen de drums & zo lieflijk marsjeert er ergens een einde (ik geloof dat dat het einde van Honeycomb was maar bij dan keek ik al niet meer op de treklist).

Er is een zinnetje dat altijd maar opnieuw en opnieuw gaat. We sang hymnes on the holy ground, we sang hymnes on the holy ground, we sang hymnes on the holy ground, altijd en altijd opnieuw, o die repetisie is zoooo mooi en dat bijna schreeuwende achtergrondharmonietje is zoooo mooi en o jij bent zoooo mooi en o deze avond is zoooo mooi.

Dus.

Maak leeg die kop.

Weg met assoosjasies.

Regel mooi gezelschap om mee te waltzen (do you know how to waltz?).

(en als je assoosjeert doe het dan stiekem)

&

dan is Ols Songd gewoon een hele fijne folky slowcoreplaat.

Hang je brein aan de kapstok, haal je oren van zolder, noodt die vrouw nu eens binnen en luister!

tim donker