Oprapenswaardige ongelijksoortige waaromheden

dat heet dan geloof ik --- je was die vent --- dat over die detachable --- en alles rust en alles stil nu --- je was die vent. Je zou willen dat je die vent was. Verdomme, waarom ben je die vent niet?

Hier komt bus achttien. Hier komt kantoor. Hier komt het scheren. Hier komt afdeling houdbaar kassa drie alstublieft afdeling houdbaar kassa drie. Hier komt een feesje. Hier komt de nacht. Hier komt de wekker. Hier komt de post. Hier komen je ereksiestoornissen & daar komen je premature zaadlozingen. Hier komt de boot. Hier komt de parkeerschijf. Hier komt het weten. Hier komt het willen. Hier komt de vrijdagmiddagborrel, daar komt de zaterdagavondfilm. Hier komt de zolder. Hier komt een houten paard. Hier komt de wasmand. Hier komt een sok met een gat. Hier komt een vakansie naar Italië. Hier komt HET ETEN IS KLAAR!. & hier komen nog es veertig jaar.

Genoeg van dat nu, genoeg van dat, genoeg nu, genoeg nu. Dat je die vent was, en dat het stopte met al die dingen, en dat er andere dingen voor in de plaats kwamen want je was die vent en je nam haar mee naar huis of misschien nam zij jou mee naar haar huis, een Mazda Demio stopte, en je stapte in, & dat was al dat het bruikte.

Je zou willen dat je die vent w/ dit heet dat geloof ik/ dat met die detachable penis, was dat King Missile, King Missile III of John S. Hall solo, weet jij dat nog?

Ah! Het chapbook! Ofwel: het schraapjesboek. Sprokkelboek. Kliekjesboek. Dit hier. Zo Eenzaam Als Overal heet het & de dichter is Daniël Dee en dit heet dan een chapbook ofzo geloof ik en de oplage is 77 eksemplaren en het aantal bladzijden is 12 & dit is dan voor de verzamelaar of de kompletist of de bibliofiel, zeg jij het maar.

De gedichten hierin vielen doorheen de kieren van de reguliere bundels & dus staan ze hier dan maar tezaam zoon beetje te staan. Zeven is het getal der gevallen gedichten. Dat getal is bepaaldelijk niet groot te noemen. Zevenenzeventig eksemplaren, twaalf pagina’s, zeven gedichten: Zo Eenzaam Als Overal is als intimisties als het met knullig ijzerdraad bijeengebonden bundeltje handgeschreven gedichten van die nimmerpublikerende, goede doch wat wereldvreemde vriend van je (die met zijn baard. die zijn haar nooit kamt. die mombelt als hij praat).

Zo intimisties als dingen niet meer zijn vandaag de dag. Zo intimisties als t vroeger waart. Het water was nog proper, en je vaders voeten stonden nog waterpas. En ik was die vent. Ik zie het wel zitten voor mee te gaan. De mensen gaan dat wel verstaan.

Zo vroeger als het schoolplein misschien. Wie doet er mee Cowboy en Indiaan nee Thierry gij nie want gij zijt minne maat nie. En in de hoek staat kleine Daniël en hij deelt subversieve dichtbundeltjes uit maar niet aan Thierry want Thierry zijt zinne maat nie.

Ik ben niet Thierry en mocht er wel eentje krijgen. En zit. Aan werk- anneks eettafel, terwijl mijn zesmaandenoude zoon zijn nieuwe beebie-Elmo bestudeert. En drink. Koffij. En lees. Zo Eenzaam Als Overal. En peins. Hoe dit te bespreken? Moest mijn siteerhappines wat al te drasties aangroejen, pende ik voor ik het weet, of voor u het weet, of voor Daniël het weet, ja zelfs voor Thierry het nog maar weet, die hele bundel over. Doch resensielang verwijlen bij één gedicht – is dat nog wel bundelbreed bespreken?

Dit heet dan.

Een chapbook.

Geloof ik.

En erin zijn.

Gedichten die.

Tussen de.

Kieren.

Van de.

Reguliere.

Bundels.

Gevallen zijn.

Gedichten als die over die vent die een “zij” meeneemt naar huis & na enig zoeken zijn kloten vind in het stof onder de kast en vergeet ze om te gespen en op deze manier weeral zijn kloten kwijt speelt (en dat deed me dus denken aan dat nummer over die detachable penis, is dat King Missile, King Missile III of John S. Hall solo, weet iemand dat nog?), een ook de theezakjes kan hij niet vinden, alsmede de Kiss My Jazz-seedee die hij beloofde opleggen.

En je zou willen dat je die vent was misschien. En dat je die “zij” of liever nog een andere “zij” meenam naar huis & dat was dan jouw huis & jouw huis alleen & daar was je rommel & dat was dan jouw rommel alleen & en je beloofde haar een seedee te laten horen, niet meteen Kiss my Jazz misschien maar iets van Mingus misschien maar godverdomme waar had je die kutseedee nu weer gelaten had je die aan Sergio uitgeleend misschien ofnee die houdt niet van jazz waar is die seedee waar is die seedee, weet jij dat?, en wat zou je haar zeggen op zoon moment?

Je weet wel wat je zou zeggen. “Gie zijt min skoonste platen, in de vorm van een vrouwe”- dàt zou je zeggen.

(denk je)

Of gedichten zoals die over het verlangen naar Belinda wat in konkreto het verlangen is naar zweepje, het hete blaadje, de lange laklaarzen, vaseline-extra en twaalf lange kaarsen – en nee die vent zou je bepaaldelijk niet willen zijn.

(denk je)

en dat tintengrijsgedoe kennen we nu wel.

Gedichten zoals die over het slaan en folteren van peuters & het kastreren van beebies bijvoorbeeld (big fun). En dan nog vier andere gedichten. Gedichten dus zoals we die wel kennen van Dee: n beetje brallerig soms, bukowskiaans, jongensachtig-tegen-het-puberale-aan, n tikje flauwzinnig hier of daar. En op de onverwachtste momenten toch ineens weer heel poëties, mooi, ontroerend (het aandoenlijke kindergedichtjePapa ik wil ook wel eens een vleermuis aaien vond ik –ahum- hartverwarmend) (braak!) (en dat mijn “eerstepaarsekonden”-assosjaasie Quiero Acariciar el Rock & Roll (ik wil de rock ‘n’ roll ajen) was, hoeft niemand te weten).

De 77 gelukkigen hebben met Zo Eenzaam Als Overal iets opmerkelijks in de kast staan; iets dat, in ieder geval, meer mensen nìet dan wel hebben (16.847.361 – 77 = 16.847.284 mensen hebben dit niet). Doorheen de kieren gevallen gedichten, niet elders vindbaar. De rabiate Deefans (zijn die er eigenlijk? vast. heeft diene mens n fanklup? ongetwijfeld)

(spr. uit: fanklup)

mogen dit niet missen.

Toch. Zeven gedichten. Ze vonden hun weg niet naar de reguliere bundels. n Mens vraagt zich af waarom. Deze gedichten hadden met hetzelfde gemak (of een gemakje meer) in –pak me beet- Koffiedik zingen gepast, of gemakkelijker nog in fuckin’ Vierendeel (wat ik niet zijn beste vond) (ja bij Vierendeel hadden ze nog t beste gepast: t psikopretpark was naamtelijk ook al aflevering dertien, net als de peuterschooluitroeikursus) (n peuterschool anders dan n peuterspeelzaal, bestaat dat wel? misschien naar analogie van n school vissen dan). Het is geen afval. Het zijn niet de outtakes. Het is niet het restmateriaal. Het zijn tiepiese Deegedichten die konden in elke tiepiese Deebundel.

Maar ze gingen in geen bundel, ze vielen. En dan rijst de vraag: zijn ze oprapenswaardig? Wie op t strand zoekt naar schelpen laat sommige schelpen liggen, raapt andere schelpen op. Wie op ieverans n vuil perron n muntje ziet liggen zal misschien niet bukken (en zijn handen vuil maken) als t om vijf eurosent gaat. Wat heb je aan vijf eurosent ommers?

Sommige dingen zijn oprapenswaardig & andere niet. En van de zeven gedichten in Zo Eenzaam Als Overal acht ik er drie oprapenswaardig, en vier niet. (overigens niet per se de drie genoemde gedichten).

Tel daar bij op: de gedichten hierin zijn, om één der dichttitels te misbruiken, “ongelijksoortig” van aard. Weinig overeenkomsten in tematiek, zweer, stijl, setting.

Tel daar bij op: slapkaftuitvoering. Gèèn (hand)genummerde, gesienjeerd of anderszins gepersonalizeerde eksemplaren. Saai omslag (dat heb ik Studio 30005 al beter zien doen); geen biezonder artwork (photo’s, tekeningen, tikveel) binnenin.

Tel al die dingen op en onder de streep staat dik te schreeuwen: waarom? Okee, omdat het moje, simpathieke, altijd interessante Studio 3005 je t vroeg. Maarja. Op vragen kan je met nee antwoorden, Daniël. Of je kunt zeggen dat je meer tijd nodig hebt, en voor deez hier gelegenheid eksjoewallie nieuwe gedichten schrijven. Of je kunt reeds eerder gepublikeerde gedichten zoon beetje bijeenzoeken op tema of iets in die geest en hier apart gebundeld opnieuw presenteren zodat ze iets anders zeggen dan ze eerst zeiden. Je had iets met, ik zeg maar wat, vizuele poëzie kunnen doen bijvoorbeeld. Ofzo. Ik zeg maar wat.

Dus opnieuw: waarom. Waarom dit Zo Eenzaam Als Overal? Waarom gingen de gedichten niet in eerdere bundels, of in een toekomstige? Of: waarom liet je de gedichten niet eenvoudigweg liggen waar ze lagen? Waarom dit hier chapbookje gemaakt, en gemaakt zoals t gemaakt is? Dat, om in de stijl van t openingsgedicht te blijven & alle enen bij elkaar opgeteld, toch ook wel n heel klein beetje klootloos is.

Waarom? Voor drie oprapenswaardige gedichten?

Hmm. Ach. Wel. Ja. Waarom niet. Drie oprapenswaardige gedichten is goed genoeg voor mij. Voor u ook? Haast u dan. Er schieten namelijk nog maar 76 eksemplaren meer over.

(ofnee. 75 kpeins. Thierry kreeg er weliswaar geeneen maar Karel vast wel)

tim donker