verstilling hoop troost,
en slow n beetje!

“If we drink we still think” zong Will Oldham ooit. Wel, ze truukje is dan om ook ze thinking te stoppen, ze thinking altesaam, en niets meer te hebben dat het zitten om het drinken mee uit te zitten, en ze best way to do that heet vanaf heden Waktu Dulu niet tempo doeloe (al betekent t tselfde) maar de debuutseedee van Herrek.

Wie of wat is Herrek u vraagt? Het is band, mensen. Dat is wel zo geruststellend, dat het een band is die debuutseedees maakt. Het is de band van zanger/guitarist Gerrit van der Scheer, die u misschien kunt kennen van Bonne Aparte. Docht met Herrek is de core meer slow, meer Low, meer stil, meer triest, meer warm.

Ja Low. Daar noem ik meteen maar De Band. De Referensieband als het om slowcore gaat. Ik kon ook Bedhead noemen want ook daar lijken Van Der Scheer en de zijnen naar geluisterd te hebben (en uit in das poebliekoem hoor ik iemand Codeine mompelen maar dat heb ik eerlijk gezegd altijd een nogal overgewaardeerde kutband gevonden), maar waar die bands voornamelijk fokussen op de kilte, de hopeloosheid, de treurnis, mengt Herrek vooral warmte door deez hier verstilling, en troost, en hoop.

Het is Tinariwen op valium zou een mens kunnen zeggen (want soms, mun god, soms broeit het goed bij Herrek) (en Tiger eyes is ineens heel Peter Gabriel-achtig), er schimmeren echo’s van psychedelica hier en daar, het is mijn leven in het land der geesten, en misschien wel de geest van Mohammed “Jimmy” Mohammed die er rond waart bijvoorbeeld. Want Waktu Dulu heet dan wel te gaan over van Der Scheers waktudulu in Kaisah, een klein dorpje op Papoea (Herrek is de manier waarop de Papoea’s Gerrit uitspreken); de zweer op deze seedee hint naar mijn gevoel eerder naar Afrika dan naar Indonesië (maar wat weet ik eigenlijk veel, ik was nooit in Indonesië, ik was nooit in Afrika).

Opener Rain is zo heel erg zonsonderganginafrika. Melankolie en warmte stappen hand in hand hier. Het is een wiegelied. Het omsluit. Moederschoot. Het neemt in armen en het zegt. Bij mij ben je veilig bij mij ben je altijd veilig. Al regent het er ook, een weinig tristesse moet val, een weinig tristesse altijd val moet, we gaan daar niet aan kunnen ontkomen maar droefnis kan ook mooi zijn.

Drown zet deze lijn voort, is nog iets broeieriger misschien, nog net iets hypnotieser. I see children playing in the mud, they run when we arrive, klinkt het. En: I drown in the wind. We verdrinken in de wind ja en de wind is warm. Buldert soms een beetje. Er hangt dreiging in de lucht maar soms is dreiging niet veel meer dan een stelletje Hollanders dat doorheen de modder naderbij komt in een pick-up truck en dan gaat het over. Mooi. Mooi. Mooi.

MAAR DAN STORT DE BOEL IN GODVERDOMME. The Dark –notabene dezelfde titel dragend als het sterkste Metal Church-album ooit (al behoorde je m niet goed te vinden, geloof ik, toen, dat mocht niet van Aardschok, geloof ik, toen) (en hee was daar ook niet iets met i watch the children play?)- neigt naar muzak, is edelkitch die niet eens echt edel meer is, is gruwelijk saai, is behang en dan nog t soort behang waar je vrienden mee lachen zodat je altijd denkt Ik moet toch rappekens de boel herbehangen, hier.

De instorting is van korte duur, niet permanent; de rest van de seedee gaat het wel weer (al is de 1^ste helft van Team ook wat aan de saje kant), maar het vertrouwen is geschaad: net nu je je wiegen liet doort wiegenlied, blijkt Herrek ook met rotzooi te kunnen afkomen, een mens blijft er een beetje van op t puntje van z’n stoel zitten, de ganze rest van Waktu Dulu entlang op zijn hoede.

Afsluiter White verhaalt van het witjoch met zijn speelgoed dat vooral niet moet denken dat hij één van hen is, niemand heeft hem uitgenodigd hier. Dat zal Gerrit / Herrek zelve dan wel zijn, dat witjoch, en dat heeft iets larmoyants natuurlijk: zingen van het jochie dat je was en dat niet met de anderen mocht spelen (we kunnen deze liedjes altemaal zingen, peins ik), en dat bedoel ik dus.

kBedoel dat dat is wat gebeurd als een zwak nummer aant begin van de plaat al voorbij komt, als men nog inkomende is, als men de seedee nog aan het ingaan is, als men t wederzijds vertrouwen nog opbouwen moet. De vaart is er uit, de bereidheid zich over te geven is weg, het luisteren wordt kritieser, ze listen wordt close, en deep, het gestopte denken vangt weer aan.

En das niet de enige makke. Zijn er nog makkes? Ja natuurlijk er zijn altijd nog makkes. Als je maar goed genoeg zoekt en soms zelfs als je niet eens zoekt & dan vinden de makkes jou (en dat is altijd een verschrikkelijk moment niet?, dat je zit, en drinkt, en niet denkt, en dat er niks aan de hand is, en dat ineens, dwars doorheen de muur of het raam of het plafond iets kouds en duisters gevallen komt en WELJA HOOR DAT ZIJN GODVERDOMME DE MAKKES daar heb je ze weer die zeikerds die klootzakken die oetlullen ze konden weer ns niet wegblijven, en nu liggen ze daar en nu moet je er iets mee).

Weldus, de andere makke is dat deze seedee wat kortjens kort. Dertig minuten is heel okee als t gaat om anarchopunk of grindcore of iets anders dat men gemenelijk aanduidt met de naam Napalm Death, maar slowcore bestaat bij grasie van het uitgesponnene dat drijft en dobbert en wiegelt en waggelt, en dat mag altemaal best even duren.

Bezijden: met anderhalf zeiknummer op de seedee blijven er al gauw net iets te weinig minuten echt moje muziek meer over, en dan komt t duivelachtige gedachtetje opzetten dat Waktu Dulu misschien beter een EP ware geweest. Haadt deez hier seedee zestig of zeventig minuten muziek bevat, dan hadden er bij anderhalf zeiknummer nog genoeg wondervolle minuten overgeschoten (& ik hoor u insinueren dat wanneer Waktu Dulu van zeventigminutenlengte geweest was er misschien veel meer zeiknummertjes op hadden gestaan dan anderhalf, maar dan steek ik de vingers in mijn horen en zeg ik lalala ik hoor u niet).

MAAR!!! Zulke makkes zijn verhelpbaar. En het heet de repeatknop. Lock de groove op Waktu Dulu en krejeer uw eigen loopje (engels/nederlands dat, met nederlands verkleinwoordje achter engels woord dus oe-klank int midden); seedeespeler misschien ook nog zò programmeren datti The Dark buiten beschouwing laat?

Verduister de vertrekken. Stop het denken. Neem iets te drinken. En drijf weg van hier. Zonder zinken.

tim donker