Geen Oscar-nominaties voor de in Europa goed scorende Intouchables, vanwege de mogelijke racistische ondertoon in die Franse film. Wel vijf Oscar-nominaties voor Django Unchained over een zwarte slaaf die samen met een Duitse premiejager wraak neemt op de plantagehouder. Of de nieuwe Tarantino wel een bioscoopbezoek waard is, lees je hier. Tevens over Stolen en Lay the favorite.

Django Unchained
Regie: Quentin Tarantino; Cast: Jamie Foxx, Christoph Waltz, Leonardo diCaprio, Kerry Washington; Release: 17-01-13

Geen Oscar-nominaties voor de in Europa en Nederland goed scorende Intouchables, vanwege de mogelijke racistische ondertoon in die Franse film. Wel vijf Oscar-nominaties voor Django Unchained over een zwarte slaaf die samen met een Duitse premiejager wraak neemt op de plantagehouder. Het meest verbazingwekkende aan de Oscar-keuze is niet het afwijzen van Intouchables (in de categorie Best Foreign Film, ten faveure van Haneke’s Amour – een betere film, dus mij hoor je niet klagen), maar is het feit dat Django-hoofdrolspeler Jamie Foxx niet genomineerd werd. Want de sound editing is prima en cinematografie perfect (de beelden en geluiden doen sterk aan de Italiaanse westerns denken). Daarnaast schreef Tarantino een bij vlagen goed scenario en ook Christopher Waltz' bijrol is groots (eigenlijk een dubbele hoofdrol samen met Foxx). Deze genomineerde categorieën bij elkaar opgeteld, is het terecht dat Django ook gaat voor Best Picture (die hij vanwege de n-word-controversie niet zal winnen), maar waarom die geweldige rol van Foxx negeren?

De fans van Tarantino moeten naar de bios, die van ouderwetse westerns ook – diegenen die niet tegen bloed of het ‘n’-word kunnen, dienen thuis te blijven. Tarantino maakte wederom een bloederige wraakfilm vol film-verwijzingen. Dit maal zit er iets te weinig humor in (de scène waarin Klu klux klan-leden klooien met hun puntmutsen maakt veel goed), maar wel weer erg veel goed getimede muziek. Geen meesterwerk, al komt het dicht in de buurt.

Stolen
Regie: Simon West; Cast: Nicolas Cage, Malin Akerman; Release: 17-01-13

Nicolas Cage maakt het ons zo makkelijk. Ons filmliefhebbers, ons bioscoopgangers, ons recensenten: wij met goede smaak. Cage mag in deze B-film zijn dochter weer eens uit handen van criminelen redden. Zelfs de A-films in dit genre (Taken–reeks met Liam Neeson) worden ondertussen belachelijk gemaakt, dus over deze C-film kun je het best niet teveel woorden vuil maken. Behalve dan dat ik ergens een vermoeden heb, dat er ooit een keerpunt in de carrière van Cage zal komen. Dat hij weer serieuzere rollen zal gaan spelen of op z’n minst originelere regisseurs en scenario’s zal aantreffen. Misschien moeten we wachten tot hij zijn belastingschulden af heeft betaald – en aangezien deze D-films toch geld opleveren, hoeft dat niet eens zo lang meer te duren.

Lay the favorite
Regie: Stephen Frears; Cast: Rebecca Hall, Bruce Willis; Release: 24-02-13

‘Ze werkte als een serveerster in een cocktailbar, toen hij haar oppikte en veranderde in een ander persoon.’ Aldus een vrije vertaling van een top2000-liedje van Human League. Precies dat gebeurt er in Lay the favorite. Beth (Rebecca Hall) is de cocktailwaitress en Dink (Bruce Willis) pikt haar op en bezorgt haar een nieuwe carrière. Ze gaat bij Dink’s kantoor in Las Vegas werken waar ze gokkers overhalen nog meer geld over de balk te smijten. Beth kan praten en is bovendien goed in wiskunde, zo weet ze veel geld te genereren waardoor ze al snel grotere klanten mag bedienen.

Lay the favorite is een voorspelbaar filmpje over het snelle geld in Las Vegas totdat Beth enkele fouten maakt, geld van Dink’s vrouw verbrast en ze in zee gaat met de sleazy Vince Vaughn. Dan wordt het gelukkig toch nog iets meer dan een standaard gokfilm. Daarnaast is het ook leuk om oude tv-acteurs als Joshua Jackson (Dawson’s Creek) en Laura Prepon (That 70’s Show) weer eens te zien. Al is het dan in bijrollen in een niet meer dan aardige film. Want het blijft opvallend dat een groot regisseur als Frears (Tamara Drewe, High Fidelity, The Queen, My Beautiful Landrette) zich verlaagd tot zo’n B-film.

Ricco van Nierop

Lees ook de voorafgaande filmstukken:
Hyde Park on Hudson - JA
Les Miserables - NEE
Paradies: Liebe - MWA