• Titel: Paradies Liebe
  • Regisseur: Ulrich Seidl
  • Cast: Margarete Tiesel, Peter Kazungu
  • Releasedatum: 03-01-13
  • Titel: Les Miserables
  • Regisseur: Tom Hooper
  • Cast: Hugh Jackman, Russel Crowe
  • Releasedatum: 10-01-13
  • Titel: Hyde Park on Hudson
  • Regisseur: Roger Michell
  • Cast: Bill Murray, Laura Linney, Samuel West
  • Releasedatum: 10-01-13
  • Datum bespreking: 18 Januari 2013


Afgelopen jaar kwamen er 366 verschillende films uit in de Nederlandse bioscopen. Dat is exact een film per dag van dat schrikkeljaar. Volgens de jaarcijfers verstrekt door oa. de bioscoopexploitanten steeg de gemiddelde ticketprijs met 13 cent naar 8,01 euro. Dat is best een hap uit je pinpas, dus is het een kwestie van een goede keuze maken. Sla daarom Les Miserables over, twijfel nog even bij het ongemakkelijke Paradies liebe en ga vervolgens naar het aangename Hyde Park on Hudson. Althans dat adviseert de Recensent in de rubriek Bios of niet?

Paradies: liebe (Ulrich Seidl)

Wat een ongemakkelijke film zeg! Als je met dat oordeel uit de bios komt dan heeft de filmmaker iets bereikt. Dat kan zowel negatief als positief zijn. Of zelfs allebei tegelijk, zoals in het geval van Paradies: Liebe. Deze film is het eerste deel van de dit jaar in de filmhuizen te bewonderen Seidl-trilogie rondom hedendaagse paradijzen. In maart volgt Paradies: Glaube (over geloof en seks) en in mei Paradies: Hoffnung (over een zomerkamp). In Liebe volgen we de Oostenrijkse Teresa (jaar of 50) die in Kenia op zoek gaat naar seks. De toeristische seksindustrie bestaat uit opdringerige jongere mannen. Teresa heeft niet direct geluk, maar als ze een lieve man vindt, vraagt hij binnen een paar dagen om geld voor zijn zieke oom. De uitwisseling van seks en geld is in gang gezet. De ongemakkelijkheid zit bij mij in het vermoeden dat deze speelfilm een documentaire had kunnen zijn – in die zin dat er aanbieders en klanten genoeg zullen zijn om dit Afrikaanse sekstoerisme een industrie te noemen. De scène waarin de Europese dames uitgebreid met een jonge Keniaanse gigolo spelen, is het toppunt van ongemakkelijkheid, voor mij als kijker. Ik had het ook gehad als de verhoudingen iets geijkter zouden zijn geweest (mannelijke klanten met vrouwelijke hoeren van dezelfde leeftijd, achtergrond). Paradies liebe is een goede film, maar geen fijne film, want ik vind het niet fijn dat die industrie bestaat. Maar ja, het leven is niet altijd fijn.

- enkel gaan als je de confrontatie met de realiteit niet schuwt.

Les Miserables (Tom Hooper)

Victor Hugo schreef de epische roman in 1862, vanaf 1980 staat er een musical in de theaters. In 1988 wilde regisseur Alan Parker die musical al verfilmen, wat op niets uitdraaide. In 1998 verscheen er nog wel een boekverfilming zonder de liedjes. Nu krijg je in 2,5 uur de tragische lotgevallen van de kleine man versus de hogere klasse ten tijden van de Franse Revolutie in je gezicht gesmeten. De film bevat zo goed als geen dialogen, de acteurs komen niet aan praten toe, alles uit hun monden heeft een melodie. Niet minder dan 50 liedjes komen voorbij. Als je hiermee nog niet genoeg bent afgeschrikt, behoord erbij vermeld te worden dat het om typische over-the-top musicalcomposities gaat. Les Mis is een grootse, dramatische musicalfilm – prachtig in beeld gebracht, maar door de overvloed aan bombastische songs en personages valt er niet met deze personages mee te leven.

Nee? En hoe zit het dan met die acht Oscar-nominaties? De helft daarvan valt in de technische categorieën (de zogenaamde achievement-awards). Deze nominaties voor kostuums, make-up/haar, production design en geluidsmix passen heel goed bij deze hoogstaande grote productie en zijn zeker terecht. Daarnaast is er een nominatie voor de dertig jaar oude musicalmuziek en voor beste film. Die eerste kan hij best winnen, maar die laatste zou me verbazen. Net als de hoofdrolnominatie voor Hugh Jackman, al is hij wel een Hollywood-lieveling die een andere kant van zich laat zien: Wolverine zingt! Dat laatste geldt ook voor de bijrolnominatie voor Anne Hathaway: ook een zingende Holllywood-favoriet en nog met kaalgeschoren kop ook (doet het altijd goed bij de Oscars) – opvallend is echter wel dat ze maar een half uur (1/5 van de hele film) te zien is. Sowieso is het hele Oscarcircus leuk, maar geen graadmeter of iets goed is – daarvoor spelen er teveel belangen en bejaarde Oscar-stemmers mee.

Hyde Park on Hudson (Roger Michell)

Sinds Martin Sheen geen president meer is (West Wing), moeten we voor het betere achter-de-schermen-van-het-Witte-Huis-werk weer naar de bios. Later deze maand betekent dat een historische film over Lincoln en nu draait de film die zich focust op president FDR (Franklin Delano Roosevelt). Achter de schermen staan niet alleen personeel en ministers, maar vooral zijn moeder, zijn achternicht, zijn maîtresse en de koning en koningin van Engeland die op bezoek komen vlak voor de Tweede Wereldoorlog. En o, ja ook zijn vrouw, Eleanor, komt er in voor. Terwijl er belangrijke zaken te bespreken zijn (steunt de VS de UK om Hitler weerstand te bieden?), zie je vooral dat de stotterende Engelse koning (dit keer niet door Colin Firth gespeeld) kibbelt met zijn vrouw over het wel of niet eten van de geserveerde hotdogs. Daarnaast is er veel aandacht voor de relatie tussen FDR en zijn achternicht. Dit is een aangename film met lichte humor en prettige jaren ’30 muziek. Bill Murray overtuigt als FDR en Linney als zijn achternicht is fantastisch.

Ricco van Nierop

Lees ook de voorafgaande filmstukken:
Webrecensenten van dienst - Film 2012 (jaaroverzicht)