• Artiest: Politics
  • Titel: Love & Monasses
  • Label: Laterax
  • Datum bespreking: 21 September 2010

het lied, het wereldgerecht, de politiek: tot daar duurt uw desoriëntaasie


Dat opent dan met iets dat ik met mun bezopen kop in de 1ste paar sekonden nog wel voor mathrock zou kunnen houden en jezus, die 1ste paar sekonden denk ik Fuck, is Rumah Sakit dan eindelijk afgekomen met een nieuwe seedee? Maar dan valt doorheen de voordeur Het Lied binnen, jawel, het is hem wel degelijk, Het Lied, en zijn haar is nat want het regent buiten, en zijn kop is rood want het is koud buiten, en hij is buiten adem want hij heeft heeldurweg gerend om nog op tijd hier te zullen zijn, en hier is hij dan: Het Lied. Daar is hij dan toch echt.

Okee, geen mathrock dus maar een Liedjesseedee? De bio zegt: “Of je het nu indierock of post-pop noemt (…)” en gewaagt ook nog van een rievjoewur die Politics omschreef als een mengsel van U2 en Pavement. Ach, die rievjoewurs toch.

Gèèn mathrock, indierock misschien, post-pop (whatever that may be), Pavement, U2; amper enkele minuten ver ben ik binst Love & Molasses en de verwarring is reeds groot. Allicht is dat ook de bedoeling, want een van de nummers op de plaat heet Let us gently disorient you.

Okee, gedesoriënteerd ben ik jongens en dan komt nummer twee kijken en dat heet Mr. Pacific en het klinkt als een al te melige koffer van iets bekends, een rocknummertje van jaren her, ik kan er de vinger niet achter krijgen, was het iets van The Stranglers misschien?, (maar het is geen koffer het is niet the stranglers het is gewoon maar Politics) en dan The national trust dat het soort nummer is dat ik eigenlijk niet mooi wil vinden, maar toch vind ik het mooi, het is het soort nummer waarvan ik het haat dat het kippenvel op mun armen zet, en toch zet het kippenvel op mun armen – een sensaasie die me doet denken aan haast al het werk van Radiohead: nee ik wil dit niet mooi vinden godverdomme, zo makkelijk wil ik niet te bespelen zijn, dit goedkoop sentiment, deze bombast, deze onvervalste tranentrekkerij maar wat verbeeld ik me? ik ben al net zo gemakkelijk te bespelen als het kieken kokodee voor wie die nummerkens werden ingeblikt in de fist place.

En Lost ipod rec is dan weer een volledig inwisselbaar gezichtsloos rocknummertje dat op gelijk welk radiostasjon volledig ten onder zou gaan in alle andere gezichtsloze rocknummertjes.

En, daar, precies daar eindigt mijn desoriëntaasie. Nu peins ik te weten waar Politics over gaat.

Ik hoor het verder wel hoor. Ik hoor die inderdaad godbetere het Pavement-achtige zang wel. Ik hoor die licht melankolieke inslag wel. Ik hoor het wel zwalpen, hier. Ik hoor een of ander mafheidje wel, daar. Ik hoor ook wel hoe rielekst het wezen wil, hoe laidback, en hoe rielikst & laidback het soms effektief ook is. Ik hoor wel dat er af en toe die speeltuinkaos mag ween: een paar sekondjes maf doen en dan weer in gestrekte draf naar binnen, kleuterkens!

En dan Oe Dos me verder gestolen kan worden wil ik even gezegd hebben. En dat het helemaal niet zo heel erg knap is om als Pavement te klinken, wil ook even gezegd hebben. Wat stelde Pavement nu helemaal voor eigenlijk? Crooked rain crooked rain was een lekkere plaat hoor, dat wel, maar laten we daar ook niet meer van gaan maken dan het is.

Politics lijkt verdomme wel politics. Een goed gevoel voor de juiste mededeling op de juiste tijd. Eeen goed gevoel van hoe een goed gevoel te krejeren. De juiste zweer. De zweer van wij zijn beter dan de anderen, presies zoals het er in de politiek aan toe gaat.

Want Politics is duidelijk anders. Dur is verdomme es een gek arrangementje hee, of een dwarse melodie. Dur zijn teksten waar duidelijk harder op gepeinsd is dan de gebruikelijke twee sekonden. Dit heeft alles om lieden aan te spreken die vinden dat ze weej toe intelligent zijn voor, pak ‘m beet, Coldplay ofzo. Maar let op: elitair is het natuurlijk ook weer niet he. We bennen geen kunstenmakers. We bennen ook maar boerenlullen van de straat. Politics zal niet in die hoek gesmeten worden, die verkeerde hoek van avant-gardisten, fee-jazzers, eksperimentelen, noisers, droners en al dat andere krapuul met hun onbeluisterbare shit, fuck nee, op Politics kan ook best wel gedanst worden hoor!

Jippie.

Is het misschien net dat waarom het in de lange wandeling toch allemaal een beetje langs mijn kouwe kleren afglijdt? Dat ik me te zeer bewust blijf van de momenten waarop er naar mijn hoofd, naar mijn hart, naar mijn onderbuik, of naar mijn dansschoenen gewezen wordt? En dat ik me daarom nooit langer dan een nummertje verliezen kan in deze plaat en dan nog met tegenzin?

Politics zou beter veel dommer worden, of veel slimmer. Voor dozering is in de politiek alle plek, maar in mjoeziek doet het al gauw een beetje gekunsteld aan. Bedacht zou Pierre zeggen. Dan nog liever zelfs een echte topveertig plaat, iets als Kraak & Smaak ofzo, want dat kan op z’n tijd best heel lekker zijn.

Dat alles neemt niet weg dat het niet kan werken, deze plaat. Deze plaat kan werken, soms. Soms bijvoorbeeld als. Als mijn vrouw een etentje heeft, ergens, aansluitend aan haar werk en ik kom tuis uit het mijne en ik ben koud, en moe, en het kot is leeg, en alles wat ik wil is een dak, een drank, en mjoeziek. Dan kan deze plaat volstaan. Gewoon maar een plaat met muziek die soms in weerwil van jezelf heel erg mooi is en veel vaker niet mooi is, en ook niet lelijk, gewoon maar is. En het is mjoeziek en het is geen slechte mjoeziek en soms kan dat volstaan.

Mjoeziek als de Wereldgerechten van Knorr: het kost minder moeite dan echt koken, en het geeft de Meest Moderne Bizarre mens toch het goede gevoel dat ze zoon beetje gekookt hebben. Ze hebben kip gesnejen, en groente, en dus zijn ze betere mensen dan de mensen die niet meer doen dan een plastieken traytje in de magnetron zetten. En het is nog lekkerder ook!

Voor mij kan het soms genoeg zijn, bijvoorbeeld op de geschetste dagen. Maar veel vaker is het me toch te ondermaats (SMAAKVERVLAKKING!!!) en het ligt dan ook in de lijn der verwachting dat deze seedee vergeten gaat raken, in ergens een seedeekast terechtkomt en er in geen jaren nog uitgehaald gaat worden. Misschien pas tegen mijn volgende verhuis. En ik kan jullie melden dat dat niet morgen zal zijn.

Maar voor zoveel anderen, voor anderen die met velen zijn, met z’n heel erg velen, is mjoeziek als Knorr Wereldgerecht presies spek voor de bek, en voor zoveel anderen die met velen zijn, met z’n heel erg velen, zal Politics dan ook misschien veel vaker volstaan dan eens in het jaar (of eens in de totale woonduur van èèn kot). Voor deze band kan dus maar zo een grootse toekomst zijn weggelegd. Weet dat ik het de mannen van harte gun.

tim donker